کشکول همان کوله پشتی امروزی هاست که صوفیان ودرویشان با خود حمل میکردند و داخل آن همه چیز از شیر مرغ تا جان آدمیزاد پیدا میشده،شیخ بهایی هم در حوالی قرن دهم ویازدهم همیشه قلم و کاغذی همراه خود داشته که مطالب جالب و مفیدی را که یه چشم و گوشش میرسیده، در آن ثبت می کرده و چون این مطالب، بدون نظم و ترتیب و فصل بندی در پی هم می آمده، نام آن را کشکول گذاشت .حال اینجا هم کافه ای مجازیست به همان کشکولی!در هر گوشه اینجا به چیزی برمیخورید از شعر و ادبیات گرفته تا ترجمه و موسیقی و غیره!امید است برای شما مفید واقع شود،کشکول زندگیتان پر از مهر و مهربانی!